Przekroczenie granicy państwowej może zostać dokonane przez obywatela jedynie w przystosowanych do tego odpowiednich miejscach, które nazywają się przejściami granicznymi. Nawet na terytoriach, gdzie obowiązuje mały ruch graniczny przekroczenie granicy w innym miejscu niż wyznaczone do tego przejście graniczne jest niedozwolone
Mały ruch graniczny jest to przekraczanie granicy zewnętrznej Unii Europejskiej tak zwanych Państw Umawiających się Stron w celu możliwości przebywania w strefie przygranicznej przez osoby, które na stałe mieszkają na terenie położenia tej strefy.
Strefa przygraniczna to taki obszar, który znajduje się około 30 km od granicy państwowej, z wyjątkami może być to odległość 50 km.
We wcześniejszym podrozdziale zostały już wspomniane granice Unii Europejskiej. Dzielą się one na granice wewnętrzne i zewnętrzne.
Konwencja Schengen podaje dwa typy granic. Są to granice zewnętrzne i wewnętrzne.
Granice, które są wewnątrz Strefy Schengen są to wspólne granice lądowe, a także porty morskie i lotnicze z przeznaczeniem ich do regularnych połączeń między krajami – państwami członkowskimi Strefy. W odróżnieniu od nich wyróżnia się granice zewnętrzne, są to takie granice, które nie są granicami wewnętrznymi umawiających się stron.
Jakakolwiek osoba, która jest obywatelem jednego z państw członkowskich Wspólnoty posiada takie prawo jakim jest wolność poruszania się po terytorium innych państw wspólnoty jak i swoboda w zamieszkiwaniu na terenie danego państwa, które jest członkiem Unii Europejskiej. Pobyt na terenie danego państwa, ma jednak czasem pewne ograniczenia w sensie ekonomicznym. Są wyjątki od reguły, które między innymi dotyczą osób które:
• są gospodarczo aktywne to znaczy pracownicy najemni, ci którzy oferują wykonywanie jakiś usług, a także osoby prowadzące własną działalność gospodarczą.
• są gospodarczo nieaktywne, takie które prowadziły, ale już nie prowadzą działalności gospodarczej na terenie danego kraju członkowskiego czy też studenci.
Status takich osób określają odpowiedniego rodzaju Dyrektywy.
Przekraczać granicę możemy tylko i wyłącznie w wyznaczonych miejscach. Bezpośrednio z przekraczaniem granic zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych wiąże się pojęcie obywatelstwa unijnego.
Obywatelstwo unijne otrzymują zwykle obywatele kraju, który przystąpił do Unii Europejskiej . W związku z tym , że ludność danego kraju została obywatelami Unii Europejskiej mają oni szereg przywilejów. Warto wspomnieć, że są to nie tylko prawa do swobody poruszania się po terenie wszystkich krajów wspólnoty, ale także do korzystania z instytucji zarówno unijnych jak i narodowych znajdujących się na terenie danego państwa na obszarze którego przebywa akurat obywatel Unii Europejskiej. Każdy obywatel Unii Europejskiej ma obowiązek potwierdzać swoją tożsamość narodową wyłącznie za pomocą dowodu tożsamości, który został wydany w miejscu gdzie dana osoba ma obywatelstwo kraju członkowskiego.
Obywatele naszego kraju Rzeczypospolitej Polski mogą poruszać się także po innych krajach posiadając obywatelstwo Unii. Jest to spowodowane faktem, że Unia Europejska posiada szereg podpisanych dokumentów, które dotyczą współpracy i przekraczania ich granic.
Jednym z przykładów współpraca w kwestii przekraczania granic Unii Europejskiej z krajami, które są związane z Unią bezpośrednio układem o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Dotyczą one przekraczani granicy z Islandią, Liechtensteinem i Norwegią. Kolejnym krajem jest Szwajcaria posiadająca odrębne regulacje o współpracy z Unią Europejską.
Należy jednak pamiętać, że na obszarze wszystkich krajów Wspólnoty możemy zostać skontrolowani losowo nie tylko na granicy państwowej, ale także przez Służby Graniczne na terenie całego kraju w dowolnym czasie i miejscu.
Jeżeli chodzi o obywateli polskich, staliśmy się pełnoprawnymi członkami wspólnoty 1 maja 2004 roku, kiedy Rzeczpospolita Polska wstąpiła w struktury Unii Europejskiej.
Dalszym skutkiem było przystąpienie Polski w 2007 roku do Strefy Schengen, co miało duże znaczenie dla obywateli podróżujących za granicę.
Na granicach wewnętrznych czyli wewnątrz Strefy Schengen został zniesiony obowiązek kontroli granicznej. Służby graniczne posiadają jednak prawo do weryfikacji osób, które tego prawa jakim jest swoboda poruszania się na obszarze krajów Strefy Schengen nie posiadają, lub z innych powodów zostali go pozbawieni. Przekraczanie granic wewnętrznych i zewnętrznych zarówno Unii Europejskiej jak i Strefy Schengen reguluje dokument zwany Kodeksem Granicznym Schengen.
W związku z tym, że każdy obywatel może zostać zatrzymany do kontroli na terenie innego kraju Strefy Schengen przykładowo w ramach rutynowej kontroli lub innych sytuacji zagrażających bezpieczeństwu zobowiązany jest do posiadania przy sobie przynajmniej jednego dokumentu stwierdzającego tożsamość danej osoby. Dokument ten powinien być ważnym ze względu na czas obowiązywania. Kontrola może dotyczyć wyłącznie potwierdzenia tożsamości danej osoby. Nieposiadanie odpowiednich dokumentów może rodzić wiele problemów.
Przepisy, które dotyczą bezpośrednio przekraczania granicy zewnętrznej zostały niedawno zaostrzone. Jest to związane ze wzrostem nielegalnych imigrantów na tereny Strefy Schengen.
Osoby, które od czasu uregulowanego przez Parlament Europejski będą przekraczać granice zewnętrzne będą poddawani kontroli szczegółowej. Granice zewnętrzne można przekraczać jedynie w wyznaczonych miejscach i co bardzo ważne w określonym czasie kiedy są dostępne do kontrolowania ruchu granicznego.
Warto zaznaczyć, że osoby posiadające obywatelstwo Unii Europejskiej przekraczały granice zewnętrze wspólnoty na innych zasadach niż reszta ludności. Obowiązywała ich wtedy tylko kontrola minimalna. Teraz będzie to także kontrola szczegółowa. Kontrola ta dotyczy nie tylko przejść granicznych znajdujących się na lądzie, ale także w portach lotniczych i morskich.
Aby móc być uprawnionym do przekraczanie granicy państwowej i legalnie przez nią przemierzyć obywatel – osoba fizyczna według prawa musi posiadać odpowiednie dokumenty. Jeżeli chodzi o obywateli Rzeczypospolitej Polskiej przepisy dotyczące przekraczania granic określa ustawa o ochronie granicy państwowej, ustawa o dokumentach paszportowych a także różnego rodzaju umowy między państwami, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska.
Dokument, który jest potrzebny obywatelowi do przekroczenia granicy jest w przypadku większości państw w tym obywatelom Rzeczypospolitej Polski jest paszport w węższym znaczeniu dokument paszportowy, a także w wyjątkowych sytuacjach dowód osobisty. W przypadku poruszania się obywatela RP po Strefie Schengen wystarczy posiadać przy sobie tylko ważny dowód osobisty.
Obywatele naszego kraju mogą przebywać poza granicami Rzeczypospolitej Polski w ramach państw należących do Strefy Schengen do trzech miesięcy i nie muszą spełniać żadnych dodatkowych wymogów za wyjątkiem posiadania ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość i przynależność do Wspólnoty jaką jest Unia Europejska. Jeżeli jednak pobyt ten wydłuży się powyżej wspomnianych trzech miesięcy należy posiadać wtedy ubezpieczenia zdrowotne, środki do życia na kolejne miesiące lub być zatrudnionym na terenie danego kraju członkowskiego a przede wszystkim zgłosić swój pobyt w odpowiednio do tego wyznaczonych organów administracyjnych na terytorium kraju członkowskiego, na którego terenie przebywa obywatel ponad wyznaczone 3 miesiące.
Obywatele, którzy posiadają prawa do swobodnego przemieszczania się w ramach Strefy Schengen, mogą dowolnie przekraczać granicę jedynie z ważnym dokumentem paszportowym lub takiego rodzaju dokumentem podróży, który będzie uznany przez inne kraje członkowskie jako dokument potwierdzający tożsamość.
Inaczej wygląda sytuacja osób tak zwanych obywateli państw trzecich, którzy podróżując do Strefy Schengen będą przekraczać jej granicę zewnętrzną.
Zasady dotyczące tych osób obywateli spoza Unii Europejskiej przekraczających granicę zewnętrzną zarówno Unii Europejskiej jak i Strefy Schengen określa Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego które określa się zwyczajowo jako tak zwany Kodeks Graniczny Schengen.
Obywatele państw członkowskich Strefy Schengen podróżujący do tak zwanych państw trzecich są zobowiązani posiadać oprócz dokumentu paszportowego i dowodu osobistego także wizę, ubezpieczenie czy voucher w zależności do jakiego państwa poza Strefę Schengen wyjeżdżamy i jakie to państwo ma przepisy dotyczące wjazdu na jego terytorium.
Natomiast obywatele państw trzecich przemieszczający się do Strefy Schengen także muszą spełnić szereg różnorakich wymogów.
Są to między innymi:
• posiadanie przy sobie ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość
• dokument musi być ważny przez co najmniej trzy miesiące po dacie wyjazdu
• posiadać wizę uprawniającą do przebywania na terytorium danego kraju członkowskiego
• uzasadnić swój cel w jakim się przyjechało na obszar tegoż kraju i dlaczego
• mieć przy sobie taką ilość środków na utrzymanie aby nie obarczać systemu pomocy społecznej danego kraju
Przepisy te tyczą się tych osób, które zamieszkują obszar poza Strefą Schengen czyli poza granicami zewnętrznymi.
+ There are no comments
Add yours