Migracje w Unii Europejskiej a polityka wizowa. Przepisy.

Migracje związane ze swobodnym przepływem osób sprawiają że ludność, która emigruje do danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej staje się nie lada problemem dla władz.

Szczególnym przypadkiem jest zagrożenie bezpieczeństwa dla danego kraju. Wyzwania takie jak walka z przestępczością zorganizowaną, przywozem i wywozem broni, sprzedażą narkotyków i środków odurzających to zadania dla odpowiednio współpracujących ze sobą organów, dla których te zadania są priorytetem.

Bezpieczeństwo w Unii Europejskiej bezpośrednio odnosi się do ważniejszych kwestii jaką jest bezpieczeństwo danego społeczeństwa, danego narodu. Organy Unijne i krajowe państw członkowskich muszą dokładać wszelkich starań aby swobodny przepływ osób i migracje nie zakłócały w przyszłości stabilności i bezpieczeństwa narodowego.
Organy Unii Europejskiej w tym przede wszystkim organ zwany Trybunałem Sprawiedliwości zapewnia obywatelom porządek i ochronę praw podstawowych w tym prawo do wolności i swobodnego poruszania się. Jednym z najważniejszych kwestii jest jakikolwiek zakaz dyskryminacji jednostki, który bierze pod uwagę szeroką gamę aspektów z nim związanych.

Zakaz dyskryminacji obejmuje kilka powodów jakimi są:

• walka z dyskryminacją na tle płci
• walka z rasizmem
• walka z dyskryminacją na tle religii, orientacji seksualnej czy też przekonań politycznych
• walka z dyskryminacją na tle narodowościowym

Kolejną ważną grupą jest równe traktowanie, które tyczy się również wielu aspektów.

Spośród nich możemy między innymi wyróżnić:

• równość wynagradzania zarówno mężczyzn jak i kobiet
• równość w prowadzeniu działalności gospodarczej i rozwoju przedsiębiorczości co zapewnia przede wszystkim wolna konkurencja.
• równość w świadczeniu usług i przepływie towarów
Aby wszystkie wyżej wymienione prawa dotyczące przepływu osób między państwami członkowskimi i do państw członkowskich spoza Strefy mogły mieć jakiekolwiek uzasadnienie w praktyce sprawnie działające państwo musi zastosować szereg różnych działań i opracować projekty o szerokim zakresie dotyczącym tej tematyki. Wszystko zależy bowiem od polityki a mianowicie dwóch polityk, które są prowadzone przez określone organy danego państwa. Polityka migracyjna i azylowa a także polityka wizowa, związana ze sprawą wydawania wiz cudzoziemcom to dwie najbardziej odpowiednie polityki wkraczające w sferę swobodnego poruszania się obywateli.

Zgodnie z postanowieniami Układu z Schengen swoboda przemieszczania się obejmuje wszystkich obywateli państw członkowskich.

Wspólnota Europejska posiada szereg kompetencji dotyczących bezpośrednio uprawiania na swoim obszarze i w szerokim zakresie polityki związanej z wydawaniem wiz obywatelom i cudzoziemcom.

Kompetencje te są związane z następującymi aspektami w tej dziedzinie:
• warunki odnoszące się do jednolitości wydawanych wiz co oznacza jednakowy wzór i zabezpieczeń technicznych wydawanych wiz
• zestawienie tak zwanych krajów trzeciego świata, których obywatele mają obowiązek posiadać wizę i odpowiednie uprawnienia do przekroczenia granicy zarówno Unii Europejskiej jak i Strefy Schengen.
• warunki i jednakowe zasady dotyczące wydawania wiz przez państwa członkowskie należące do Strefy.

Od tej chwili wprowadzenia odpowiednich regulacji przez orany unijne, polityka wizowa państw członkowskich miała mieć wspólny charakter.

Do tego celu organy unijne stworzyły szereg dokumentów. Jednymi z najważniejszych dokumentów zawierających zasady i procedury wydawania wiz przez państwa członkowskie są Wspólne Instrukcje Konsularne. Instrukcje te zostały bezpośrednio skierowane do placówek dyplomatycznych i konsularnych do wszystkich państw członkowskich Strefy Schengen.

Według zapisanych w Instrukcjach zasad wiza wydana przez dany kraj członkowski jest tak samo ważna na terytorium wszystkich krajów Strefy Schengen.
Od zastosowania Instrukcji istnieje niewiele wyjątków kiedy państwo członkowskie może odejść od prowadzenia wspólnej polityki wizowej. Aby jednak tego odstępstwa dokonać kraj taki musi skonsultować przeprowadzenie swoich działań z innymi członkami Strefy.